ΒΙΒΛΙΑ

Ο ΠΑΛΑΙΟΣ ΝΕΟΣ ΚΑΙ Ο ΝΕΟΣ ΑΡΧΑΙΟΣ

ΠΑΤΗΡ ΕΝ ΤΩ ΓΟΝΩ ΚΑΙ ΓΟΝΟΣ ΕΝ ΤΩ ΠΑΤΡΙ 

Ποιήματα 1999-2020, Εκδόσεις Αρμός, Αθήνα 2023

Κατάματα (ΔΟΚΙΜΙΑΚΑ ΠΕΖΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ) Εκδόσεις Αρμός, 3η συμπληρωμένη έκδοση, Αθήνα 2022

Κατάματα, ένα βιβλίο και παλιό και νέο.

Στέλιος Ράμφος

Άμεσο, καθαρό, τρυφερό, συγκινητικό. 

Μαρία Μαραγκού

Το "Κατάματα" του Χρήστου Μαρκίδη αποτελεί θησαυρό πολυπρισματικών καταθέσεων πάνω σε εξαιρετικά καίρια πνευματικά ζητήματα. Οι απόψεις του είναι ξεκάθαρες και οι τοποθετήσεις του διεισδυτικές. Υψηλότατο είναι και το επίπεδο του εκφραστικού μέσου, ήγουν, η ευστοχία των λέξεων που με μαεστρία ο συγγραφέας χειρίζεται. Ένα ακόμα στοιχείο της αλήθειας που εκπέμπει είναι η τόλμη και η οξύνοια, μαζί βεβαίως με την πίκρα που διακατέχει τις μειοψηφίες των ασυμβίβαστων.

                                               Γιάννης Χ. Παπαϊωάννου  

Εξαιτίας μιας θλιβερής γλωσσικής σύγχυσης, με τη λέξη "κριτική" στον τόπο μας καταλαβαίνουμε κατά βάση την επίκριση. Κριτική όμως είναι εξίσου ο έπαινος. Και δικαίως: διότι το ποιον επαινείς και για ποιο πράγμα είναι εξίσου ζήτημα διακριτικής ικανότητας με το ποιον ψέγεις. Το "Κατάματα" επαινεί, είναι μια κατάθεση ευγνωμοσύνης σε δασκάλους, πηγές έμπνευσης, πηγές παραμυθίας αλλά επαινεί με αυστηρότητα, πάνω από όλα με αυστηρότητα στην προσήλωση στους ρυθμούς της στοχαστικής και κριτικής γλώσσας, που δεν καταδέχονται ούτε να πλατειάζουν ούτε να σαλιαρίζουν με το αντικείμενό τους.

Αντώνης Μπαλασόπουλος

Ο Χρήστος Μαρκίδης αποπειράται να προσεγγίσει και να αποτιμήσει πρόσωπα, καταστάσεις, κείμενα και μουσικές και, κατ' εμέ, μέσω αυτής της αποτίμησης του Ετέρου, να ιχνηλατήσει εαυτόν, όντα εν πορεία, εν τη πορεία του Γίγνεσθαι, να συναντήσει εαυτόν και μαζί να πορευτούν στο Είναι. Ως ραβδοσκόπος, που αναζητεί Ύδωρ ζων, πορεύεται στη συλλογική και προσωπική ερημία του βίου, προσδοκώντας την φλέβα εκείνη, την ακένωτη, που θα αρδεύσει Παρόν και Μέλλον.

Αγγελική Γιαννέλλου

Ο ζωγράφος, ποιητής και δοκιμιογράφος Χρήστος Μαρκίδης γράφει σε αυτό το βιβλίο για όσα αγαπά βαθιά και έχουν σφραγίσει τη ζωή και το έργο του, ρίχνοντας μια "μποτίλια στο πέλαγος" που αποτελεί εφέστια ζωηφόρο επιλογή και παραμυθητική ανάμνηση της αιωνιότητας. Και θέτει κυρίως ζητήματα των εκκρεμοτήτων του μοντερνισμού στην τέχνη και τη σκέψη, σε γόνιμο διάλογο με την νεοελληνική εγχώρια αυτοσυνειδησία.

Διονύσιος Σκλήρης

Στον κόσμο του Χρήστου Μαρκίδη ξεπροβάλλει "Κατάματα" το σώμα της αγάπης, του χρέους, του αγώνα, της ανάστασης που ευδοκείται η ψυχή μας. Γίνεται ο τόπος της μνήμης με τη δική του γη, τον ιδιαίτερο ήλιο, τη μοναδική του θάλασσα, τα δικά του χρώματα. Και τα σώματα που νίβονται στα νάματα του έντιμου και φιλόπονου λόγου φιλιώνουν και ερωτοτροπούν με την οικουμενική Ψυχή που θεμελιώνει Ιερά και γεννάει Ιδέες.

Ιωάννης Βογιατζής

Ένα βιβλίο με δοκίμια; Θα έλεγα έργα τέχνης του λόγου και της ευαίσθητης ακοής. Ολόγλυφα και ολόκληρα με ένα βαθύτατο, ακριβό πυρήνα. Σφουγγάρια γεμάτα που όμως δεν στάζουν, δεν αναλώνονται αναίτια. Πεταλίδες που έχουν την ρόδινη, ευάλωτη σάρκα τους ανάμεσα σε ένα φαιό κέλυφος και έναν ασάλευτο βράχο. Η τέχνη του Χρήστου Μαρκίδη, σε κάθε της έκφανση, δεν είναι μια τέχνη άσωτη. Δεν είναι ένα οπωροφόρο δέντρο που ανθίζει και καρπίζει με διαρκώς διαθέσιμα απλωμένα κλαδιά. Μου θυμίζει το κυπαρίσσι που μέσα στον ερμητικό οβελίσκο του ζουν, αθέατα και ιδιωτικά, πουλιά και έντομα μια γοητευτική, μυστική ζωή. 

Παγώνα Ξενάκη

                                                                                                                                             

                                                                                                                                                                

                                                                                

Έρεβος ή το άλλο φως (ΠΟΙΗΣΗ)  Εκδόσεις του Φοίνικα, Αθήνα 2020

Η ποίηση του Μαρκίδη είναι καρπός  μέγιστης ψυχικής έντασης, φτάνει κάποτε να ασκεί βία στις λέξεις, αλλά ακόμη κι όταν σκοτεινιάζει και γίνεται σιβυλλική δεν χάνει τον στόχο της. Ο τόνος είναι βαθύλαλος και στιβαρός. Ο Μαρκίδης στις κορυφαίες του στιγμές γράφει ελέγους, με το νόημα που έδωσε στην λέξη αυτή κάποτε ο Σίλλερ, γράφει με τη γενναιότητα του ανθρώπου δηλαδή που αποκτά επιτέλους επίγνωση της απόστασης που χωρίζει το όραμα από την πραγματικότητα και συνειδητοποιεί οδυνηρά ότι αυτά τα δυο δεν πρόκειται πια να συμπέσουν.

Κώστας Κουτσουρέλης

Ο άνθρωπος δεν κάνει ποίηση μόνο με τις λέξεις. Ποίηση κάνει με όλη του την ύπαρξη: με εικόνες και ανεικονικά, με μορφές και ιδέες, με χρώματα και με υλικά, με ήχους και γεωμετρικά σχήματα, με κινήσεις και παραστάσεις. Ποίηση κάνει με τον έναρθρο λόγο, με την αντίληψη, με το χώρο, με τον χρόνο, με τη νόηση, με το αίσθημα, με την εντύπωση. Μερικές φορές, ο ίδιος άνθρωπος χρησιμοποιεί ως ποιητικό του υλικό δυο και τρεις ύλες ταυτόχρονα. Το ζητούμενο είναι πάντοτε το ίδιο: η υπέρβαση αυτού που αυτοπροσδιορίζεται ως πραγματικότητα και η μετάβαση σε άλλο επίπεδο. Δεν έχει σημασία ο τρόπος ή το μέσον. Σημασία έχει μόνον η έκφραση. Γι' αυτό και κάθε έργο τέχνης συνιστά, εν τέλει, κια μύηση. Ο Χρήστος Μαρκίδης είναι ένας από τους ποιητές που άλλοτε δουλεύοντας το χρώμα, άλλοτε το σχήμα, άλλοτε τον λόγο, μας οδηγεί σε μια μύηση του "μεγάλου φαιού αινίγματος."

Γιώργος Μυλωνάς

                                                                                                                                       

Ο Χρήστος Μαρκίδης δεν είναι ένας ζωγράφος, που απορεί πώς να "δουλέψει" με τις λέξεις, αλλά ένας ποιητής με πλήρη αίσθηση της γλώσσας. Στην περίπτωσή του, θα μπορούσαμε να το θέσουμε κάπως αλλιώς. Καθώς η γλώσσα είναι η οντολογική του κατάσταση, οι λέξεις στην ποίησή του αποτελούν την βασική χρωστική του ουσία.

Γιώργος Μπλάνας

Εξαιρετική έκδοση, που φέρνει την σφραγίδα της αισθητικής του Χρήστου Μαρκίδη εναρμονισμένης απόλυτα με τον τίτλο. Αποτυπώνει τις δύο όψεις της οπτικής του, η οποία μετεωρίζεται ανάμεσα σε υπαρξιακά αντίθετες καταστάσεις, σε μια αγωνιώδη προσπάθεια εξισορρόπησής τους, αποκαλύπτοντας έτσι όλο το διανοητικό και φιλοσοφικό του υπόβαθρο. Βαθυστόχαστος, ουσιαστικός, με λόγο πυκνό, μεστό, ώριμο, και πλήρη αίσθηση της γλώσσας, ο Χ.Μ. ζωγραφίζει με τις λέξεις την τραγωδία της ύπαρξης, την περιπέτεια της ζωής.

Ερμιόνη Μπράβου

Ο πολιτισμικός ορίζοντας, ο μυθικός ιστός αυτών των ποιημάτων συντίθεται από δύο νοηματικές σφαίρες: την αρχαιοελληνική μυθολογία και την ορθόδοξη μεταφυσική της πτώσης. Συχνά οι δύο αυτές σφαίρες ωθούνται σε μια διαδικασία συγκρητισμού (Ζαγρέας Διόνυσος - Ιησούς) μέσω της οποίας η καθημερινότητα μετατρέπεται σε παραδειγματικό πάθος, σε αρχέτυπο, σε οικουμενική σκηνή θεάτρου όπου ζεύγματα αντιθέτων πυρπολούνται για να αποτελέσουν στη συνέχεια μια νέα γενέθλια συνθήκη. 

Γιώργος Κόκκινος

Μεταμορφωμένος βιωματικός χώρος και χρόνος μέσα από αγαπημένα πρόσωπα και σύμβολα. Υπέροχη γλώσσα, τιθασευμένο υλικό.

Χλόη Κουτσουμπέλη

Οντολογική η ποίηση του Χρήστου Μαρκίδη, ενώ ο χρωστήρας του διαφαίνεται παντού.

Γιάννης Αντιόχου

                                       

                                       

Έως (Β' έκδοση), Διαστάσεις 11Χ7,5 εκ., Εξώφυλλο με δέρμα, Εκδόσεις του Φοίνικα, Αθήνα, 2017  

              

Κατάματα (Β' έκδοση), Εκδόσεις Γαβριηλίδης, Αθήνα 2014

Αν θέλουμε να προσδιορίσουμε ακριβέστερα την καλλιτεχνική φύση του Χρήστου Μαρκίδη, ο χαρακτηρισμός ζωγράφος δεν θα ήταν επαρκής. Θα ήταν σωστότερο να λέγαμε ότι είναι καλλιτέχνης με την ευρύτερη έννοια του ποιητικού. Διότι το ακριβές στίγμα του είναι η ποιητικότητα. Όσο και αν η ζωγραφική είναι η κύρια δραστηριότητά του, υπάρχει και η άλλη πλευρά του καλλιτεχνικού του νομίσματος: η γραφή. Ο τίτλος «Κατάματα» των κειμένων που συνθέτουν το βιβλίο των δοκιμιακών πεζογραφημάτων του δεν είναι μεταφορικός, όπως θα υπέθετε κανείς, αλλά κυριολεκτικός. Ο Μαρκίδης κοιτάζει πράγματι κατάματα τα πράγματα, βλέποντας σε αυτά εκείνες τις ουσιώδεις λεπτομέρειες, που μόνον ένας ζωγράφος θα μπορούσε να διακρίνει.

Νάσος Βαγενάς

Λίγοι, ελάχιστοι εικαστικοί καλλιτέχνες γράφουν σωστά και τολμούν να εκτεθούν συγκρουόμενοι με τις κυρίαρχες απόψεις. Ένας από αυτούς είναι ο Χρήστος Μαρκίδης. Χαιρετίζω με χαρά την δεύτερη έκδοση του καλογραμμένου βιβλίου του "Κατάματα". Ένας διανοούμενος που χαίρεσαι να διαφωνείς μαζί του σε έναν κόσμο που κυριαρχούν καταθλιπτικές ομοφωνίες.

Μάνος Σ. Στεφανίδης

Δράκων κατήλθες (ΠΟΙΗΣΗ) Εκδόσεις Τυπωθήτω - Λάλον ύδωρ, Αθήνα 2013

Το «Δράκων κατήλθες» έχει τη δύναμη να κερδίζει αμέσως τον αναγνώστη του, εννοώ τον επαρκή αναγνώστη, που είναι ο κριτικός. Το κατορθώνει χάρη στην ποιητική των τριστίχων του, που δεν αυτονομούνται, όπως τα αρχαία «φραγκμέντα» ή τα νεότερα «χαϊκού», αλλά αλυσιδώνονται σε μια ενιαία σύνθεση εννοιών. Μια ποιητική αισθητικής κατηγορίας και στόχου, που διυλίζει τις λέξεις έως τα άκρα, ακόμη και τις αμίλητες.

Γιάννης Δάλλας

  

Σοφά και επιδέξια κρυπτογραφημένο ψυχαναλυτικό υπόστρωμα μιας ευαίσθητης και εξαιρετικά αιχμηρής ευφυίας. Πυκνό λεκτικό ιδίωμα που σχοινοβατεί στα όρια του άρρητου. Το έντεχνα σκηνοθετημένο κλίμα θυμίζει χορευτική μυσταγωγία. Ποίηση βαθύτατα ερμητική, προσωκρατικής αγωγής.

Γιάννης Χ. Παπαϊωάννου

Mετά τον Χάιντεγκερ η ποίηση πρέπει να σκάβει το Ον. Δεν έχει σημασία αν το κάνει με τρεις στίχους ή με διακόσιους. "Ρίξου στις λέξεις/ ασέλγησε στο παράφορο/ των νοημάτων", Χρήστο Μαρκίδη. Είναι το δικό σου αυτό το σύνθημα.

Γιώργος Μπλάνας

Το "Δράκων κατήλθες" δεν είναι παρά ένας στοχασμός πάνω στην ανθρώπινη κατάσταση. Ένας στοχασμός για το νόημα του ζην, για το νόημα του πράττειν, για το συνεχές της μνήμης, για τη θνητότητα. Η γραφή εδώ είναι μια αξεδιάλυτα μορφική και υλική αναζήτηση χρησιμοποιωντας τις λέξεις ως μορφές, ως εμπειρίες του πραγματικού. Και η επίτευξη αυτή προϋποθέτει πως η βούληση του ποιητικού υποκειμένου να ελέγξει το οπτικό και ηχητικό υλικό είναι θηριώδης, όπως θηριώδης, «δρακόντεια», είναι και η καταβύθιση ένδον.  

 Ελένη Πατσιατζή 

                                                                                                                                            

Ένας Έλληνας μινιμαλιστής, ιχνηλάτης στις κοιλάδες του παρελθόντος, αποφθεγματικός, λεπτολόγος. Ποίηση είναι οι πυκνώσεις της γλώσσας. Και η γλώσσα είναι ο άνθρωπος.

Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης

Περιπλάνηση στη μαγεία και το μυστήριο του κόσμου. Μαζί η γεύση της οδύνης για το ανθρώπινο δράμα της σταύρωσης και της ανάστασης, ένα διαρκές εγερτήριο τεθνεώτων και πεφιλημένων. Γραφή κρυπτική και ιδιοπρόσωπη αλλά ποτέ αυτοαναφορική. Πάντα απευθύνεται, πάντα αποβλέπει στην ενέργεια, στη δράση, στην αντιπαράθεση, στη συμμετοχή.

Άγγελος Σλέμιλ

Σύνοδος λέξεων, αντιθετικά φορτισμένων, που με την επαφή τους προκαλούν ακατάπαυστους σπινθηρισμούς νοήματος σε βαθμό που να αφήνουν την καρδιά του αινίγματος να πάλλεται και τον ήχο της να φτάνει σαν σήμα μορσικό στην εσωτερική ακοή μας.

Χρίστος Π. Φαράκλας

Κιννάβαρι (ΠΟΙΗΣΗ) Εκδόσεις Άγρα, Αθήνα 2009 

http://www.agra.gr/books/0900_0999/boo

Kιννάβαρι: λόγος πυκνός, αφαιρετικός, διαστρωματωμένος με επιστρώσεις της ίδιας της ιστορίας της ελληνικής γλώσσας. 

Αντώνης Μπαλασόπουλος

 O Χρήστος Μαρκίδης ακολουθεί μια πορεία που εμβολίζει το αιώνιο παρόν με όλη την ορμή, την πλαστική ρευστότητα και ρυθμική του ποιητικού λόγου, μέσα από το οπλοστάσιο του βαθιού παρελθόντος. Ο λόγος του  διάστικτος από μυθολογικά, ιστορικά ή υπερφυσικά στοιχεία και πρόσωπα, κινείται ανάμεσα στα όρια της λιτότητας, όσον αφορά την έκταση των ποιημάτων, και της ακραίας πυκνότητας, αναφορικά με την εικονοποιία και τη γλωσσική χρήση.
Η γλώσσα μοιάζει ν’ αποτελεί το κεντρικό σημαίνον στα ποιήματα της τελευταίας του ποιητικής συλλογής, της οποίας ο τίτλος μάς προκαταλαμβάνει. Διακεκριμένος ζωγράφος ο ποιητής, χρησιμοποιεί το κιννάβαρι, κυριολεκτικά και μεταφορικά, για να σχεδιάσει και να χρωματίσει διά παντός το χαμένο νόημα του Άλλου.
Και βέβαια, υπάρχει πάντοτε το ανυποχώρητο ανεβοκατέβασμα απ’ τα ψηλότερα ιστία του καραβιού στον Κάτω Κόσμο. Μ’ αυτό το μοτίβο, ο Μαρκίδης εντείνει την εντύπωση του αναγνώστη ότι, όπως η ζωή, έτσι και η ποίηση είναι στοιχειωμένη απ’ όλα εκείνα που οδηγούν στον υπαρξιακό στοχασμό, που για άλλους έρχεται νωρίς και για άλλους την ύστατη στιγμή.

Δημήτρης Αθηνάκης

Έξι Συνομιλίες, Εκδόσεις Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2007 (Εκτός εμπορίου)

Κατάματα (45 ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ), Εκδόσεις Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2005

Άνυδροι οι καιροί που ζούμε, πολλαπλώς στερημένοι (θαρρείς) καθώς ακυρώνουν την αναζήτηση της αλήθειας, τα μυστήρια του κόσμου, την αγάπη των εικόνων ανά τους αιώνες, την απροσδόκητη έλευση της δημιουργίας, το καλό και αγαθό του σύμπαντος. To «Κατάματα» ενός ζωγράφου-ποιητή, υπενθυμίζει πάλι και πάλι το αναζητούμενο απωλεσθέν μέτρο αγκαλιάζοντας τα ξεχασμένα κι αγαπημένα ως ανάσταση της πραγματικότητας των τιμίων δώρων της ζωής. Μια κουκίδα, ένα σημείο.

Μάρκος Μέσκος

[...] Τα κείμενα του Μαρκίδη, σύντομα και αποφθεγματικά, δεν διεκδικούν δοκιμιακές δάφνες. Λειτουργούν σαν κραυγές και ψίθυροι μιας συνείδησης που αναζητεί το ιερό στην επικοινωνία με τον άλλον, στη μέθεξη και την υπέρβαση του εαυτού, στο μοίρασμα και το όνειρο μιας κοινής μοίρας, μιας κοινής σωτηρίας ή μήπως, εντέλει, έστω και μιας κοινής απώλειας; Και μοιάζουν με τις μορφές στα εικαστικά του έργα: κουβαλούν το ίδιο βάρος, την ίδια οδύνη, λυγίζουν, κουλουριάζονται, κλείνουν, σβήνουν αλλά είναι εδώ. Δίνουν το "παρών" στην αιώνια συζήτηση για το υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένοι οι άνθρωποι και τα δημιουργήματά τους.

Τιτίκα Δημητρούλια

[...] Ο Χρήστος Μαρκίδης ψηλαφεί τις κορυφώσεις, τις οικειώνεται, τις διατυπώνει λεκτικά, συχνά με ποιητικό λόγο και συνάμα καταγγέλλει τις ψευδαισθήσεις, το γλίστρημα μιας ολόκληρης εποχής, ενός ολόκληρου πολιτισμού προς τα κάτω. 

Σωτήρης Γουνελάς

Διαβάζοντας το "Κατάματα" του Χρήστου Μαρκίδη δεν χρειάζεται να δεις τη φιγούρα του. Αποκαλύπτεται απλόχερα σαν να κρατάς τον καθρέφτη απέναντι από το πρόσωπό του. Ανάμεσα στην ποίηση, τη μουσική, τη ζωγραφική, τον κινηματογράφο και ό,τι ακόμα μπορεί να θέσει σε λειτουργία το όμορφο και το σκεπτόμενο, περπατά. Χωρίς δισταγμούς και χωρίς αποκλεισμούς. Από την παράδοση του Κόντογλου, σ' αυτή του Μπέηκον. Κι από τον ηχηρό σιγαστήρα του Σεφέρη στις υπόκωφες διαδρομές του Λάγιου. Ένα βιβλίο ζωής, από έναν άνθρωπο που, παρότι κατέχει πολλά από τα μυστικά της τέχνης του, δεν σταματά να την αναζητεί διαρκώς.

Πόλυ Κρημνιώτη

               

 Αμώεν (ΠΟΙΗΣΗ) 199 αριθμημένα αντίτυπα στοιχειοθετημένα στο χέρι, τυπωμένα σε επίπεδο πιεστήριο Original Heidelberg, σε χαρτί Fabriano Rosaspina Bianco 285 γρ. Εκδόσεις Εριφύλη, Αθήνα 2004 (Εκτός εμπορίου)

Κάθε λέξη στον ποιητικό διάλογο έρχεται σαν μαργαριτάρι, όπως μαργαριτάρι είναι και το αισθητικό μέρος της έκδοσης.

Παναγιώτης Τέτσης

Άτια στό σκοτεινό νερό (ΠΟΙΗΣΗ)
249 αριθμημένα αντίτυπα σε χαρτί Modigliani 120 γρ., ραμμένα στο χέρι. Εκδόσεις του Φοίνικα, Αθήνα 2003 (Εκτός εμπορίου)

Τα Ποιήματα του Χρήστου Μαρκίδη σου φέρνουν ίλιγγο. Είναι ποιήματα που σε προκαλούν αισθητηριακά και σε ακινητοποιούν διανοητικά. Επελαύνουν σαν «άτια» στο «σκοτεινό νερό» της λογικής και την σμπαραλιάζουν. Ρευστοποιούν τις φόρμες, ταράζουν την συνέπεια των προοπτικών, αναστατώνουν τον ειρμό των αποχρώσεων. Σε εισάγουν σε έναν κόσμο απροσδόκητο αλλά υπαρκτό, θα έλεγα απροσδόκητα υπαρκτό. Κάθε τους λέξη σε αιφνιδιάζει σαν μια ακαριαία «σωματοποίηση» της ψυχής, σαν μια μικρή έκρηξη φωτός, που αμέσως μετά σβήνει αφήνοντας στα μάτια ένα έντονο παρατεινόμενο είδωλο. Αυτή είναι η δύναμη των ποιημάτων του Χ.Μ. Αυτό κάνει τον λόγο του να αποτελεί από μόνος του δικαίωση της εκφοράς του.

Χρίστος Π. Φαράκλας

Κρυπτική γραφή, φιλοσοφία, θεολογία, ζωγραφικό και ποιητικό εργαστήριο συνενώνονται. Πολλές πτήσεις μέσω συμβόλων. Κυριαρχεί ένας εσωτερικός ρυθμός που παραπέμπει κυρίως στο τροχαϊκό μέτρο.

Ελένη Πατσιατζή

Επτά κείμενα περί Τέχνης (ΔΟΚΙΜΙΑ)
Εκδόσεις του Φοίνικα, Αθήνα 2002

Στα «Επτά κείμενα περί Τέχνης» διάβασα άπειρα επτά που δεν γνωρίζω. Κι αυτό αποβαίνει σημαντικό κυρίως εξαιτίας της γραφής που διαθέτει την τελειότητα των Φαγιούμ.

Κική Δημουλά

Έως (ΠΟΙΗΣΗ)
199 αριθμημένα αντίτυπα στοιχειοθετημένα στο χέρι, τυπωμένα σε επίπεδο πιεστήριο, σε χαρτί Fabriano 285 γρ. Εκδόσεις Διάττων, Αθήνα 2001 (Εκτός εμπορίου)

Πιστεύω ότι μόνον ένας πολύ καλός ζωγράφος θα κατάφερνε να συγκεράσει  τόσο εμπεριστατωμένα, τόσο τέλεια λυρισμό και στιχοποιία, με γλώσσα ευαίσθητη όσο και ευθύβολη.

Ερρίκος Μπελιές

Μονόζυγο-Τέσσερα Σχεδιάσματα (ΠΟΙΗΣΗ)
150 αριθμημένα αντίτυπα στοιχειοθετημένα στο χέρι, τυπωμένα σε επίπεδο πιεστήριο, σε χαρτί BFK Arches Rives 300 γρ. Εκδόσεις Διάττων, Αθήνα 1999 (Εκτός εμπορίου)

Πότε ο ζωγράφος καταφεύγει στη γραφή; Αυτές οι μικρές πλακέτες που εμφανίζουν τα ιερογλυφικά ενός σώψυχου κόσμου που διστάζει να εκτεθεί, φαίνεται πως παραμένουν πιστές στην άστεγη θρησκεία του αθέατου.

Κωστής Παπαγιώργης